روی دیگر سکه جنگ
برخورد بی واسطه ی دوربین فرهمند با زنان داعشی را می توان نگاه نو این فیلم به این گروه تکفیری دانست. این زنان نیز خود به دو دسته تقسیم می شوند؛ یا از ماندن در این شرایط در عذاب اند یا خوشحال اند از اینکه عضوی از داعش به شمار می آیند تا حدی که یکی از زنان خطاب به پسرش می گوید از زمانی که وارد داعش شده است، چهره ی نورانی تری یافته. دیگری از حضور در این گروه ابراز خوشحالی می کند و نحوه ی برخورد این زنان باعث تعجب مخاطب و دلیل همراهی او با این مستند می شود.
فرهمند دوربین خود را با نور همراه می سازد و گام به گام با او حرکت می کند. این همراهی را البته نمی توان نشان از قهرمان بودن این زن در این مستند دانست، زیرا رفتارهای گاه و بیگاه او نشان از این دارد که نمی تواند خشمش نسبت به داعش را پنهان کند. داعش برادر و پسرعموی او را کشته اند و او گاهی این خشم را بر سر زنان این افراد خالی می کند، زیرا تنها چیزی است که به آن دست یافته. در یکی از صحنه ها، او بر سر نیروی ارتش عراق فریاد می زند که چرا با زن داعشی درست برخورد نکرده است و صحنه ای دیگر به زور سعی می کند روبنده ی زن داعشی را از صورتش بردارد. رفتار نور را می توان نشان از انسان بودن او دانست. او از جنگ و این گروه تکفیری آسیب دیده است و هر چقدر تلاش کند این آسیب را پنهان کرده و این زنان را از شوهرانشان جدا کند، باز هم در مواردی احساسات او غلیان کرده و نور را به برخورد تند با این زنان مجبور می کند.
یادداشت کامل این فیلم را می توانید در مجله فرهنگی هنری آرادمگ مطالعه کنید.
