ما آزموده ایم در شهر بخت خویش / بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
«درخونگاه» چه از منظر داستانی که دارد و چه از منظر زیر متن، حرف جدیدی می زند. این فیلم کلیشه ها و حتی ارزش هایی را که تا امروز جامعه به آنها احترام گذاشته بود، دستخوش چالش می کند. مقام خانه و خانواده را زیر سوال می برد و راهی دیگر برای زندگی پیشنهاد می دهد، راهی که به رفتن به سوی غیر خلاصه می شود. اینکه مخاطب این دیدگاه را بپذیرد یا نه، به سلیقه و تجربیات زندگی شخصی او باز می گردد؛ ولی اینکه یک فیلم در جامعه ای که مدام شعار اخلاق و حفظ کانون خانواده را می دهد، چنین جسور ایده اش رامطرح کند، اتفاقی خوشایند است. یک مخاطب در جایگاه عضوی از خانواده و یک فرد در جایگاه عضوی از جامعه، بسیار پیش آمده است که از همین خانواده و جامعه پا خورده و آسیب دیده باشد. خانواده های زیادی هستند که زحمات فرزندانشان را به باد می دهند و البته کشورهایی که زحمات مردمانشان را. از هر دو منظر اگر بنگریم یک فرد می تواند دست بشوید از این ارزش تحمیلی و آن را رها کند. تا به حال شعارها سر داده شده که باید برای خانواده و مملکت فداکاری کرد، اما اگر این تلاش ها نتیجه نداد، می توان مانند رضا، تمام آنچه مانده است را برداشت و دلکشسته به سوی پناهی رفت.
«درخونگاه» فیلمی است که در پرداخت قصه اش ضعیف عمل کرده و بی داستانی اش را با داستان فرعی پر نموده است، هر چند در این امر نیز موفق نبوده، اما با پایان متفاوتی که ارائه می دهد، طرحی نو در می اندازد و جسارت به خرج می دهد. جسارتی که شاید لازمه ی بسیاری از افرادی باشد که از سوی عزیزان و وطن شان رنج می بینند اما صبر می کنند، زخم می خورند، اما تحمل می کنند به امید بهبودی ای که ممکن است هیچ وقت حاصل نشود.
یادداشت کامل این فیلم را می توانید در مجله فرهنگی هنری آرادمگ مطالعه کنید.
