کتاب «گفت و گو با عباس کیارستمی»

 

 

کتاب «گفت و گو با عباس کیارستمی»

زندگی یک اسطوره

 

پدید آورنده: مهدی مظفری ساوجی

انتشارات: انتشارات کتاب آبان

قیمت کتاب: قیمت در کتاب درج نشده و برچسب قیمت مجدد نیز ندارد. (چاپ دوم / 1396)

تعداد صفحات: 344

 

مهدی مظفری ساوجی کتاب «گفت و گو با عباس کیارستمی» را یک سال پس از فوت استاد منتشر کرده است. همان طور که از نام کتاب پیداست محوریت آن را گفتگو با عباس کیارستمی در مورد موضوعات مختلف تشکیل داده است. نویسنده در این کتاب گزارش کاملی از تعداد و دفعات ملاقات با کیارستمی نوشته و حوادث هفته های پیش و پس از مرگ، حال و احوال، خبرهای بستری شدن، روند معالجه، مرگ و گزارشات پس از آن را نیز تهیه کرده است.

ساوجی گفتگوی کاملی با کیارستمی داشته و در مورد موضوعات زیادی از جمله تولد، خانواده، دوران کودکی، شعر و سینما، نقش مذهب در ایران و شخصیت های دیگری از صادق هدایت گرفته تا اصغر فرهادی گفتگو کرده است که بخش هایی از آن را در زیر می خوانیم.

• «رابطه ی شما با خواهرها و برادرها چطور بود؟

رابطه ی صمیمانه و خوبی داشتیم. در کمال احترام و محبت با هم زندگی می کردیم. خانه بسیار آرامی داشیم. هیچ وقت سر و صدایی در کار نبود. از مدرسه که بر می گشتیم، هیچ وقت با خانه ی ناآرامی رو به رو نمی شدیم. موقعی که نوزده سالم بود و برای اولین بار رفتم دریا، دیدم همه شنا بلدند غیر از من. آن زمان در محله ی ما استخر بزرگی بود که همه ی بچه ها می رفتند آنجا و شنا یاد می گرفتند، ولی ما مجوز نداشتیم. یعنی مدرسه که تعطیل می شد باید مستقیم به خانه می آمدیم. هم من، و هم خواهرها و برادرهایم. در واقع هیچ خاطره ای از دوران کودکی خارج از خانه ندارم. حتی به دبیرستان «جم» قلهک که می رفتم، با اولین اتوبوس می رفتم و با اولین اتوبوس بر می گشتم. این ادامه داشت تا هجده سالگی که برای اولین بار رفتم دریا و دیدم شنا بلد نیستم. کمی افسوس خوردم که چرا نرفتیم تجربه ی شنا کردن در همین چاله حوض محله مان را یاد بگیریم. ولی بعدا دیدم که من خیلی چیزها را در خانه یاد گرفتن که بیرون نمی شد یاد گرفت. یکی از آن ها همین سکوت بود. آرامش بود. نوع روابطی که به عنوان یک خانواده هفت هشت نفری در خانه ی ما تنظیم شده بود. وقتی پدرم می آمد، همیشه کتابی در خانه بود که خواهرهایم می خواندند و بقیه گوش می دادند. کتاب ها را اجاره می کردیم. شبی یک ریال. کتاب را تا جایی می خواندند و بعد پدرم می گفت:« خوب دیگه، چراغ را خاموش کنید، می خواهیم بخوابیم.» الان که به آن دوره فکر می کنم، می بینم که تخیلات من در خانه خیلی بیشتر از بیرون شکل گرفت.» صفحه 190- 191