چرا دیگری این قدر مهربان بود؟
فیلمنامه خانه دیگری می توانست به فیلمی بهتر تبدیل شود اگر حبیب به جای آخر قصه، اول قصه می مُرد. این همه مقدمه چینی برای مردن حبیب و در نهایت تمام شدن همه چیز با یک دست خط، کار را به سوی پوچی و هیچی می برد. در پایان قصه شخصیت ها در موقعیت های خوبی قرار گرفته اند. خانواده ی اکرم به خاطر غفلت شان خود را در مرگ حبیب مقصر می دانند و با دروغی که به مرجان می گویند روی این موضوع سرپوش می گذارند. داستان تازه زمانی که سهیل واقعیت این سرپوش را از زبان دکتر می شنود جذاب می شود. تازه در داستان کشمکشی به وجود می آید که ارزش و جذابیت دنبال کردن دارد اما این گرهی که به نظر می آید سخت باز شود، به راحتی آب خوردن و با دستان حبیبی که دیگر در این دنیا نیست باز می شود.
موقعیت ایجاد شده در مرگ حبیب را می توان گره اصلی داستانی دانست که به جای یک ربع ابتدایی فیلم در یک ربع انتهایی فیلم رخ می دهد و حرام می شود. کاش فیلمنامه نویس به جای نوشتن صحنه های رقص و قر پسر خانواده، دست و دل بازی های مدام حبیب و دغدغه ی نا مشخص مرجان و سهیل، به این بخش ماجرا پرداخته بود تا فیلم حداقل جذابیت داستانی داشته باشد.
یادداشت کامل این فیلم را می توانید در مجله فرهنگی هنری آرادمگ مطالعه کنید.
