(این مطلب در صفحه تئاتر روزنامه «هفت صبح» به تاریخ 1 مهرماه 99 منتشر شده است.)
ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
نویسنده و کارگردان: امیر دلفانی
بازیگران: خشایار قائدرحمتی/ مهدی یگانه/ امیر دلفانی/ ایمان عبدی
مکان و زمان اجرا: تئاترشهر / ساعت 19
«بین یه عالمه ماهی» داستان آنهایی است که جنگ و مهاجرت زندگی شان را دگرگون کرد. داستان آنهایی که مجبور به کوچ از دیاری شدند که در آن زاده شده بودند. آنهایی که خانه و کاشانه ترک کردند تا از تیر و گلوله در امان باشند بی آنکه بدانند آیا در خاکی دیگر ریشه هایشان دوباره جان خواهد گرفت یا نه. «بین یه عالمه ماهی» داستانی است از جنگ، مهاجرت، دوستی، عشق، ترک وطن و نبودن. داستانی از گم شدن ها و پیدا نشدن ها، از رفتن و برنگشتن ها، از دور بودن ها و نزدیک نشدن ها، از مردن ها و به دنیا نیامدن ها.
اولین ویژگی نمایش «بین یه عالمه ماهی» متن قوی، جاندار و کامل آن است. نمایش روایتی است از اسماعیل، بهروز، امیر، اردلان و بلبل. داستان پنج دوست که در دوره ای از زندگی انگشتان یک دست بودند و حال از میان آنها تنها یک نفر باقی مانده. کوچکترین عضو جمع که در با خاطر پریشانش دنبال دوستان از دست رفته اش می گردد. متنی که «امیر دلفانی» نوشته، روایتی است از خانواده هایی که زمزمه ی جنگ آنها را مجبور به کوچ کرد و در شهر جدید نیز آن سان که باید پذیرفته نشدند. از این میان یکی مهاجرت می کند، یکی عاشق می شود، دیگری خودش را می کشد و یکی که برای همیشه گم می شود. بلبل انگشت سوم این دست است که در جنگ مفقود شده و گره کورِ نبودنش هیچ وقت برای دوستانش باز نمی گردد. متن قصه گویی روانی دارد که با دیالوگ هایی خوب همراه شده و کلیتی منسجم را ساخته است. بازی بازیگران دومین عنصری است که منجر به نمایشی جذاب شده. چهار بازیگر این نمایش، بسیار خوب در نقش های خود ظاهر شده و متناسب با شخصیت پردازی منحصر به فرد خود عمل کرده و به درستی می توانند همذات پنداری مخاطب را برانگیزند.
«میان یه عالمه ماهی» نمایشی است ایرانی که در فضایی متفاوت از نمایش های مرسومِ ایرانی به روی صحنه آمده است، فضایی که بیشتر برای نمایش های غیر ایرانی ترجمه شده در نظر گرفته می شود و می توان آن را شیوه ای متفاوت از اجرا در روایتی ایرانی دانست. صحنه متشکل از چهار صندلی به دور یک میز است که فضایی لامکان و لازمان را ساخته. دوستیِ این پنج نفر از زمان کودکی شروع شده و اثر این دوستی تا زمان حال باقی مانده است و چرخش جایگاه بازیگران به دور میزی ثابت خود نشان از گذشت زمان و طولانی بودن سبقه ی این دوستی دارد. نورپردازی مناسب نیز در ساختن فضایی همسان با دیگر اجزا حرکت کرده و به شخصیت های نمایش در شناساندن خود به مخاطب کمک فراوان نموده است.
از پنج انگشت این دست چهار نفر در صحنه حضور دارند و بلبلِ غائب نیز به اندازه ی این چهار نفر حضوری پررنگ دارد. شخصیتش شکل گرفته، عشقش به لیلا و فداکاری اش درآمده، نفس های عمیقش زیر آب حس می شود و صدای خوشش به گوش می رسد، حتی اگر خودش در صحنه حضور فیزیکی نداشته باشد. بلبلی که گویی هر بار نامش به زبان می آید روی شانه ی چپ دوستانش می نشیند و جای خالی اش با آنچه از او می سازند برای مخاطب پر می شود.
«بین یه عالمه ماهی» نمایشی دلچسب است که به خوبی نشان می دهد متن های قوی ایرانی می توانند در قالب های مختلف خوب عمل کرده و جای برخی از متن های نه چندان دلچسب ترجمه را بگیرند. «بین یه عالمه ماهی» نمایشی مرتبط با این آب و خاک، این فرهنگ، این تاریخ و این سرزمین است که در این روزهای کرونایی می تواند گزینه ای مناسب برای لذت بردن از هنر تئاتر باشد.
